طب اسلامی ترکیبی از احادیث پزشکی از زمان حضرت آدم تا امام زمان است که با ترکیب با نظریه‌ها و جنبه‌های عملی پزشکی ایران و اسلام به وجود آمد. ابن سینا طب اسلامی را شاخه‌ای از شناخت دانست که در حال تندرستی و بیماری در تن آدمی نظر می‌کند. در دوران ترجمه، متون پزشکی از پهلوی، یونانی و سانسکریت به عربی ترجمه شدند. حنین بن اسحاق، بیشتر متون پزشکی و از جمله صد رساله از جالینوس را به فارسی ترجمه کرد. بزرگ‌ترین اثر طب به زبان عربی از محمد بن زکریا رازی است که به الحاوی مشهور است. ابن‌سینا نیز چند تألیف طبی به زبان عربی نوشت، از آن جمله کتاب القانون فی الطب بود.
