احکام فقهی، قوانین و وظایف عملی برای هر مکلف را بیان می کند . بدین معنی که هرچه از مکلف سر می زند اعم از هر گفتار و کردار، تصرف و دخالت در امور، احکام و مقررات آن می زند مشروح و یا به صورت کلی در اسلام آمده است که به آن علم فقه گفته می شود.
فقه در لغت به معنی فطانت، زیرکی، مهارت، علم و آگاهی، بصیرت، فهم و درک مطلق ذکر شده است.
پیش از بعثت رسول اکرم و نشر معارف اسلامی ، لفظ فقه و مشتقات آن در معنی علم و فهم مطلق اعم از فهم و درک دینی و غیردینی استعمال می شد ولی پس از بعثت نبی مکرم اسلام و نشر معارف اسلام، علاوه بر معانی لغوی بالا به معنی بصیرت در دین و آگاهی از آن، اعم از اعتقادات و احکام عملی و دیگر معارف اسلامی مصطلح گردید، ولی به تدریج شمول خود ر ا از دست داده و به سبب کثرت استعمال، به معنی اصطلاحی امروز خود یعنی: »
علم به احکام شرعی فرعی که از راه ادله تفصیلی آن به دست می آید « تعریف شده است.
