اشک تمساح
مکان در مسیر تاریخی مقامی برای خود احراز کرده ایم، اما تکرار «ملت شش هزارساله!» و ذکر نام سیروس و داریوش و انوشیروان و سلطان محمود و شاه عباس برای مردم آب و نان نمی شود و عرق وطن پرستی کسی را نمی جنباند و یک قدم هم ما را جلو نمی برد.
البته ملت ایران در دوره ی تاریخ وظیفه ی مهمی را در مقابل تاخت و تاز یونان و روم و عرب و مغول انجام داده و نهضت ها و مقاومت هایی از خود نشان داده است ولی چرا عواملی که منتج به این تحولات شده در نظر نمی گیرند یا اق نمی گویند که پیشوایان دل سوز تر و زمامداران سالم تر و کاردان تر و ملت بیدار تری داشته است که از حقوق خود دفاع می کرده و به خصوص پشت هم اندازهایی مثل امروز به سرش سوار نبوده اند؟…
در مورد صادق هدایت
صادق هدایت، در روز چهارشنبه ۲۸ بهمن ۱۲۸۱ هجری شمسی در خانواده‌ای سرشناس متولد شد. پدر او «هدایت‌قلی‌خان اعتضادالملک» از رجال سیاسی قاجار بود و مادرش «زیورالملوک»، دختر «حسین‌قلی مخبر‌الدوله»، از سیاستمداران نامدار دوره ناصرالدین‌شاه محسوب می‌شد. صادق‌خان فرزند ماقبل‌آخر خانواده خویش بود که تنها یک خواهر کوچک‌تر از خود داشت.
عیسی‌خان و محمودخان، دو برادر بزرگ صادق هدایت محسوب می‌شدند که با وجود برخورداری از طبع ادبی و هنری، در دستگاه سیاسی کشور با مناصب مختلف مشغول به‌کار شدند. علاوه بر این، «سپهبد حاج‌علی رزم‌آرا»، نخست‌وزیر محمدرضا پهلوی نیز شوهر «انورالملوک»، خواهر صادق‌خان به‌حساب می‌آید.
تحصیلات
صادق هدایت در ۶ سالگی، تحصیلات ابتدایی خود را در مدرسه علمیه تهران آغاز کرد و در همین دوران با انتشار روزنامه دیواری «ندای اموات»، از قریحه ادبی خود رونمایی کرد. دوران دبیرستان وی در مدرسه دارالفنون، به‌علت بیماری چشم‌درد متوقف شد و او به‌‌الاجبار مدرسه را ترک کرد؛ اما یک سال بعد در مدرسه «سن‌لویی» که به فرانسوی‌ها تعلق داشت، تحصیلات خود را از سرگرفت.
هدایت اولین باب آشنایی خود را با ادبیات جهان، در مدرسه سن‌لویی توصیف می‌کند؛ جایی که با تعلیم فارسی به کشیش دبیرستان، از دانش او درباره ادبیات جهان بهره می‌برد.
آغاز نویسندگی هدایت را می‌توان از همین دوران و در پی علاقه وی به علوم غریبه و متافیزیک توصیف دانست. کمی بعدتر وی با انتشار نخستین مقاله خود در روزنامه هفتگی، نخستین گام را در راه هدایت شدن برداشت.
صادق هدایت در سال ۱۳۰۷، به‌دلایلی که از آن سخن نمی‌برد، اقدام به خودکشی کرد. وی خود را از پلی به رودخانه «مارن» فرانسه انداخت؛ کمک سرنشینان قایقی سبب شد تا قصه هدایت طولانی‌تر شود. نزدیکان او علت خودکشی نخست هدایت را پاره‌ای از مسائل عاطفی نقل می‌کنند؛ هرچند خود در این رابطه با همان زبان طنز و زهرآگین به برادرش محمود هدایت می‌نویسد
