خاطرات حاج سیاح
پدرم حاج محمدعلی سیاح محلاتی، فرزند مرحوم حاج محمد رضا، در خانواده ای دوستدار علم و ادب بدنیا آمد و در عنفوان جوانی برای تحصیل علوم متداوله آن زمان بطهران و بعد با کمک مالی عموی خود با عتاب مقدسه مسافرت نموده و از محضر دانشمندان و علمای عصر خویش بهره مند شد. در مراکز عام مانند نجف و کربلا، ازممالک مختلف، منجمله قفقازیه وهندوستان، طلاب مسلمان برای تحصیل علوم دینی گرد آمده و ببحث و فحص مشغول بودند.. طلاب جوان با گفتگو از وضع حکومتهای مسلمان و مقایسه آنها با ممالک اروپائی، رمز پیشرفت را در وجود قانون و اجرای صحیح آن میدانستند و مرحوم پدرم نیز،
که وضع نابسامان وطنش را دیده و آتش بیداد حکام و صاحبان القاب و مناصب را ملاحظه کرده بود با داشتن چنین عقیده ای شوق ساحت و مطالعه در وضع اجتماعی ممالک منرقی در ایشان برانگیخته میشود. در سن ۲۳ سالگی پس از فراغت از تحصیل در عتبات، با ایران مراجعت نموده و عمویش که در مهاجران اراک سکونت داشت، چون اور جوانی شایسته و عالم می بیند دختر خود را برای او نامزد میکند. داشتن عیالی متمول وزندگی کردن با خرج او، با طبع پدرم ساز گار نبود و بهمین جهت با توشه….
