نام محصول : کتاب مقدمه ای بر پایتون

نویسنده : بیل لوبانویچ

مترجم : کامران بزرگزاد ایمانی

درباره پایتون

پایتون زبانی است که ساختار بسیار زیبایی دارد. در مقایسه با زبان‌های تفسیری، مانند Perl، PHP، Basic، و … ساختار نحوی آن طوری است که آن را زیباتر جلوه می‌دهد. ولی تنها حُسن این زبان در زیبایی ظاهری آن خلاصه نمی‌شود.

در طول سال‌ها بر قدرت پایتون افزوده شده و تقریباً در هر حوزه‌ای می‌توان از آن استفاده کرد، از پردازش داده‌های تجاری گرفته تا انجام محاسبات علمی، گرافیک، و بازی‌ها.

در مقایسه با زبانهای سُنتی مثل C، C++ یا Pascal، تنها نقطه ضعف پایتون در سرعت آن است، که این مورد هم طبیعی است، زیرا کُد این زبانها به زبان ماشین کامپایل می‌شوند ولی کُدهای پایتون توسط مفسر آن تفسیر می‌شوند. خیلی از زبان‌ها، که قدمت آنها از پایتون نیز کمتر است (مثل Java و C#) بدلیل سرمایه‌گذاری‌های کلانی که از طرف صاحبان آنها انجام گرفته، حالا به زبانهای قدرتمندی تبدیل شده‌اند که سرعت آنها فاصله زیادی با زبانهایی مثل C یا C++ ندارد.

از این لحاظ، چون پایتون یتیم است (حداقل اگر یتیم نباشد حامیانش آنقدرها ثروتمند نیستند)، سرمایه‌گذاری زیادی نیز بر روی آن انجام نگرفته، زیرا اگر چنین کاری انجام می‌گرفت، پایتون هیچ چیزی کم نداشت.

ولی همانطور که در طول این کتاب نشان داده می‌شود، اگر برنامه‌نویس برای پیاده‌سازی ایده‌های خودش رویکردهای مناسبی اتخاذ کند، ممکن است حتی سرعت برنامه‌ای که به زبان پایتون می‌نویسد از برنامه‌های مشابه به زبانهای سُنتی نیز بیشتر باشد. دلیلش هم این است که پیاده‌سازی الگوریتم‌ها در پایتون راحت‌تر از بسیاری از زبانهای دیگر است.

وقتی کسی به کُدهای پایتون نگاه می‌کند و آنها را می‌خواند، اگر نگوییم شبیه یک زبان انسانی بنظر می‌رسند، شباهت زیادی به شِـبه‌کُد (Pseudocod) دارند. همانطور که ممکن است بدانید، ایده‌های اولیه یک برنامه بصورت شِبه‌کد نوشته می‌شوند، تا بعداً به برنامه‌های واقعی تبدیل شوند. پس این خودش دلیلی بر این است که با پایتون بهتر می‌توان ایده‌ها را پیاده سازی کرد

جایگاه این زبان را می‌توان از دو جنبه تجاری و تحقیقاتی مورد بررسی قرار داد:

1-    جنبه تجاری: بطور کلی مردم کمتر سراغ چیزی می‌روند که برای آنها پول‌ساز نباشد. این ایده که با زبانهایی مثل پایتون نمی‌شود برنامه‌های تجاری یا اداری نوشت کاملاً نادرست است.

برای اثبات این ادعا کافیست چند جستجوی ساده را در اینترنت انجام دهید.

در ایران نوشتن این گونه برنامه‌ها عمدتاً با زبانهایی مثل Delphi، یا زبانهای خانواده .Net انجام می‌شود. البته زبان Java را نیز نباید از قلم انداخت.

ولی اگر شرکتی مانند گوگل وجود نداشت تا سیستمی مثل اندروید را ابداع کند و به این وسیله گروه عظیمی از برنامه‌نویسان را ترغیب (یا به عبارتی مجبور) به استفاده از Java کند، شاید این زبان در میان برنامه نویسان (ایرانی) رشد نمی‌کرد، و استفاده از آن به سازمان‌های بزرگ محدود می‌شد.

دلیل عمده‌ای که برنامه‌نویسان (ایرانی) در استفاده از پایتون مردد هستند ممکن است این باشد که آنها برای اجرای برنامه‌های نوشته شده خودشان باید اصلِ برنامه را نیز در اختیار استفاده کننده قرار دهند، که این می‌تواند کار سرقتِ برنامه‌ها، یا دخل و تصرف در آنها را ساده‌تر کند. البته این تا حدی درست است،

ولی روشهایی نیز در دسترس هستند که توسط آنها می‌توان کدهای پایتون را به زبانهای دیگری مثل C، یا حتی EXE، تبدیل کرد. هر چند این روشها به تکامل نرسیده‌اند ولی استفاده از آنها به مهارت برنامه‌نویس بستگی دارد. نکته اصلی اینجاست که اگر شما برای سازمان یا شرکت خودتان برنامه می‌نویسید، بدلیل اینکه از برنامه شما بصورت داخلی استفاده می‌شود، مشکل بیرون دهی منبعِ کُد را نیز نخواهید داشت. بنابراین باید برنامه‌نویسان را تشویق کرد تا حداقل برای برطرف کردن نیازهای خودشان، یا مؤسساتی که در آنجا مشغول بکار هستند، از پایتون استفاده کنند.

2-    جنبه علمی و تحقیقاتی: اگر در زمینه پروژه‌های تحقیقاتی کار می‌کنید، پایتون یکی از بهترین انتخاب‌ها برای این قبیل کارها است.

در اینجا بهانه‌هایی که در مورد استفاده‌های تجاری پایتون به آنها اشاره شد اصلاً وجود ندارند. همچنین اگر دانشجو هستید و در پروژه‌های (اصیل!) خود نیاز به پردازش داده‌ها دارید، حتماً این زبان را امتحان کنید. در ضمیمه C این کتاب مطالبی در مورد کاربرد پایتون در زمینه‌های علمی و تحقیقاتی آمده است.