نام محصول :  کتاب دیوان کامل اشعار فتحعلیشاه قاجار

فتحعلی‌شاه قاجار (1151-1213 شمسی) دومین شاه قاجار بود که حدود ۳۶ سال بر ایران فرمانروایی کرد. وی در سالهای اول حکومت خود، به سرکوبی مخالفان و رقبایش مشغول شد.

پس از به قدرت رسیدن با نزدیک شدن به علمای شیعه و مجتهدین تلاش زیادی کرد تا پایه های مشروعیت قدرت نوپای قاجار را در میان مجتهدین محکم کند. وی توانست در جنگهای ایران و روس از حمایت علما در ترغیب مردم به جهاد بهره مند گردد.

اما جنگ های ایران و روس به جدا شدن بخش های بزرگی از شمال غرب کشور منجر شدند.

کتاب پیش رو دیوان کامل اشعار فتحعلیشاه قاجار می باشد که با دیباچه ای از میرزا محمد صادق مروزی وقایع نگار دربار آراسته شده است.

این کتاب در سال 1344 توسط انتشارات کتابفروشی قائم به چاپ رسیده است.

محل تولد فتحعلی شاه شهرستان دامغان است در کوچه‌ای که بموجب این تولد همچنان بنام کوچه مولود خانه مشهور عام می‌باشد.

کریمخان زند پس از سرکوب شورش محمد حسن خان قاجار در شمال ایران دو پسر وی به نام‌های آغامحمدخان و حسینقلی خان را مورد لطف و نوازش خویش قرار داد. وی محمدخان را با خود به شیراز برد و حکومت دامغان را نیز به برادر دیگر حسینقلیخان سپرد.

وی دومین شاه قاجار بود که حدود ۳۶ سال بر ایران فرمانروایی کرد.

وی در سالهای اول حکومت خود، به سرکوبی مخالفان و رقبایش مشغول شد. پس از به قدرت رسیدن با نزدیک شدن به علمای شیعه و مجتهدین تلاش زیادی کرد تا پایه های مشروعیت قدرت نوپای قاجار را در میان مجتهدین محکم کند. وی توانست در جنگهای ایران و روس از حمایت علما در ترغیب مردم به جهاد بهره مند گردد.

اما جنگ های ایران و روس به جدا شدن بخش های بزرگی از شمال غرب کشور منجر شدند. کتاب پیش رو دیوان کامل اشعار فتحعلیشاه قاجار می باشد که با دیباچه ای از میرزا محمد صادق مروزی وقایع نگار دربار آراسته شده است.

از فتحعلی‌شاه حدود ۳٬۵۰۰ بیت باقی مانده که ۲٬۰۰۰ بیت آن غزل و باقی قصیده، ترکیب‌بند،

مثنوی و رباعی هستند. میرزا صادق مروزی دیوان او را در زمان ناصرالدین‌شاه جمع‌آوری کرده‌است.

پیداست که خاقان در ادبیات فارسی مطالعه بسیار داشته و بسیاری از اشعار خود را در پاسخ به

شاعران بزرگ سروده‌است. به عنوان مثال، غزل زیر را در پاسخ به غزل «ای پادشه خوبان داد از غم تنهایی» از حافظ شیرازی سراییده:

شب‌های غمت همدم با درد و شکیبایی دل با من و من با دل در گوشه تنهایی

رفتی تو و ماندم من در حسرت دیدارت ترسم که نباشم من روزی که تو باز آیی

گفتی که شوی رسوا در عشق بتان آخر عاشق نکند هرگز اندیشه رسوایی

گفتی که کشم زارت وانگاه شوم یارت من بنده و تو سلطان حکم آنچه تو فرمایی

خاموش دگر بنشین خاقان که نگار آمد در وصل مکن فریاد ای بلبل شیدایی