نام محصول : کتاب اوپانیشادها کتاب های حکمت

نویسنده : پیام یزدانجو ، مهدی جواهریان

برجسته ترین آثار آئینی هندو، با اوپانیشادها به اوج می رسند، و اوپانیشادها به اوج می رسند، و اوپانیشادها شهره ترین بخش های آن را تشکیل می دهند.

اما اوپانیشادها تنها میراثی مقدس نیست، متنی ادبی است که از پس قرن ها شکوه و شاعرانگی اش را همچنان حفظ کرده، هنوز از عالی ترین و انگیزاننده ترین کتاب های کهن به شمار می رود.
آیین برهمایی در طول دوره های مختلف تغییرات زیادی کرده است و از آیینی بدوی به آیینی فلسفی-عرفانی تبدیل شده است.

هر یک از این دوره ها کتب مخصوص خود را داشته اند، از جمله “ودا”ها که مخصوص دوره ی اول بوده اند.

اوپانیشادها، محصول دوره ی فلسفی-عرفانی آیین برهمایی است.

این کتاب خود از چند کتاب کوچک تر تشکیل شده که هر یک، “اوپانیشاد” نام دارند.

واژه ی “اوپانیشاد” به معنی “زانو زدن نزد استاد” است و مجازا به معنای “تعلیم”.

در نتیجه، اوپانیشادها را می توان به معنای “تعالیم” یا “آموزه ها” دانست.
کتاب از اساطیر دینی، حکایات عرفانی و سرودهای آیینی تشکیل شده است.

پیام یزدانجو (زادهٔ ۱۳۵۴) نویسنده، مترجم، و پژوهشگر ایرانی است.

ادبیات، فلسفه و هنر عرصه های اصلی فعالیت های او است.

یزدانجو در سال ۱۳۸۸ از ایران به هند رفت، و از سال ۱۳۹۳ در فرانسه زندگی می کند.

یزدانجو فعالیت ادبی خود را از سال ۱۳۷۶ آغاز کرد.

نخستین داستان های کوتاه او در مجله کارنامه، به سردبیری هوشنگ گلشیری، منتشر شد و بعد از آن با نوشتن مقالات ادبی و انتقادی به وبلاگ نویسی و همچنین همکاری با نشریات مختلف پرداخت.

یزدانجو نخستین مجموعه داستان خود، شب به خیر یوحنا، را در سال ۱۳۸۱ منتشر کرد و نخستین رمان اش، فرانکولا، یا پرومتۀ پسامدرن، در سال ۱۳۸۳ منتشر شد. موزۀ اشیای گم شده، دومین مجموعه داستان او، در سال ۱۳۸۸ منتشر شد.

سومین مجموعه داستان یزدانجو، باران بمبئی، در سال ۱۳۹۵ منتشر شده است.

به موازات فعالیت های ادبی، یزدانجو به تدوین و ترجمهٔ آثار پرشماری در زمینهٔ فلسفه های پسامدرنیسم و نگره های پساساختارگرایی پرداخته و، در کنار مولفانی مانند بابک احمدی، آرای برخی از مهم ترین متفکران معاصر، به ویژه رولان بارت، ژاک دریدا، و ژان بودریار، را به مخاطبان فارسی زبان معرفی کرده است.

آخرین ترجمهٔ او در این زمینه پیشامد، بازی، و همبستگی، نوشتهٔ ریچارد رورتی، است.

پیام یزدانجو از ۱۳۸۲ تا ۱۳۸۸ به عنوان ویراستار و عضو هیئت تحریریه، و همچنین دبیر مجموعهٔ اندیشه گران انتقادی، با نشر مرکز همکاری داشته است.

تدریس در دانشگاه هنر و دانشگاه سوره، و سخنرانی در مجامع فرهنگی و دانشگاهی، از جمله خانه هنرمندان ایران و دانشکده هنرهای زیبا، از دیگر فعالیت های او است.