نام محصول :  کتاب منازل الاخر

سرنوشت انسان هنگام مرگ و بعد از آن

نویسنده :  حاج شیخ عباس قمی

منازل الْآخرة کتابی است به زبان فارسی درباره مرگ و حوادث پس از آن، نوشته شیخ عباس قمی.

نویسنده ضمن برشمردن اهمیت و خطرات هر یک از منزل‌گاه‌های پس از مرگ، ابزاری برای نجات از هراس و وحشت هر کدام و وسیله‌ای برای دستیابی به سلامت و مصونیت در هر مقام را ارائه دهد.

مرگ، قبر، برزخ، قیامت، بیرون آمدن از قبر، میزان، حسابرسی، پرونده، صراط و عذاب جهنم از موضوعات مورد بحث در این کتاب است.
نویسنده با نگاهی حدیث‌شناسانه در صدد نشان دادن تصویری روشن از هر یک منزلگاه‌های مرگ و عالم پس از مرگ است و کوشیده است تا ضمن بر شمردن اهمیت و خطرات هر جایگاه، ابزاری برای نجات از هول و وحشت هرکدام، و وسیله‌ای برای دستیابی به سلامت و مصونیت در هر مقام، ارائه دهد.

در این کتاب پس از هر بخش، داستان‌هایی از مرگ و حوادث مربوط به آن ذکر شده و در پایان کتاب نیز داستان‌هایی از خداترسان آمده است.

منبع مورد استناد هر داستان و حکایت در پانوشت کتاب آورده شده است.
عباس بن محمد رضا القمی (۱۲۹۴-۱۳۵۹ق) مشهور به شیخ عباس قمی و محدث قمی، از علمای شیعه در قرن چهاردهم قمری است.

وی در دروس سید محمد کاظم طباطبائی یزدی، میرزا حسین نوری، میرزا محمدتقی شیرازی، سید حسن صدر کاظمی و سید ابوالحسن نقوی لکنهوئی شرکت کرد و در علم حدیث و تاریخ و نیز در فن وعظ و خطابه صاحب جایگاه بود.

شیخ عباس قمی صاحب تألیفات بسیاری است که مشهور‌ترین آن‌ها عبارتند از:

مفاتیح الجنان، سفینة البحار و منتهی الآمال. محدث قمی در سال ۱۳۵۹ق در نجف درگذشت و در حرم علی بن ابیطالب(ع) دفن گردید.

عباس قمی که با نام شیخ عباس قمی نیز شناخته میشود و معروف به محدث قمی است، از محدثان شیعی پرکار قرن چهاردهم هجری است.

معروف‌ترین کتاب عباس قمی، مفاتیح‌الجنان است. این کتاب منتخبی از دعاها و اعمال است که در کتاب‌های مختلف حدیث، از پیامبر اسلام و امامان شیعه نقل شده و قمی آن‌ها را به صورت موضوعی دسته‌بندی کرده‌است.

محدث قمی در سال ۱۲۹۴ قمری (۱۲۵۴ خورشیدی) در قم متولد شد.

در بیست و دو سالگی به نجف رفت و شش سال آنجا ماند. پس از آن دوباره به ایران برگشت و تا آخر عمر، یعنی تا شصت و پنج سالگی در قم درس خواند و درس داد.

(البته مدفن وی در نجف عراق در کنار حرم علی بن ابی‌طالب است) پدرش محمدرضا، آگاه به احکام دین اسلام بود چنان‌که مردم برای آگاهی از فروع فقهی و وظایف مذهبی خویش به وی رجوع می‌کردند.

عباس قمی پس از فراگیری بخشی از علوم دینی مقدمات و سطح در نزد علمای عصر خویش، در حوزه علمیه قم سرانجام در سال ۱۳۱۶ ه‍.ق برای تکمیل تحصیلات در سطوح عالی فقه و اصول به حوزه علمیه نجف رهسپار شد و چون در علوم نقلی به ویژه حدیث استعداد داشت از فقیه و محدث آن عصر حسین بن محمدتقی طبرسی معروف به محدث نوری بیشتر کسب فیض کرد.

وی در سال ۱۳۱۸ ه‍.ق به زیارت خانه خدا رهسپار گردید و سپس به سوی قم مراجعت کرد، اما پس از دیدار با والدین و خویشان دوباره به نجف مراجعت و به مجلس محدث نوری وارد شد. محدث نوری در سال ۱۳۲۰ ه‍.ق درگذشت.

محدث قمی نیز پس از درگذشت استادش، حدود ۲ سال در شهر نجف ماندگار شد.