با آغاز به کار شبکه اینترنت و رشد فراگیر آن در سطح جهان، موضوع نام‌گذاری و آدرس‌دهی پایگاه‌های مختلف در اینترنت و ارجاع میزبان های مختلف به همدیگر از مسائلی بود که بسیار حساس به نظر میآمد؛ تدابیری اتخاذ شد، که بر اساس آن به هر نشانی اینترنتی یک نام و بالعکس اطلاق شده و هر میزبان در شبکه، دارای یک نام خاص (نام دامنه) باشد. بنابراین برای ایجاد تسهیلات و نیز تشخیص نام دامنه، سیستم نام‌گذاری نام‌های دامنه (DNS) پایه‌ریزی شد.
در این سیستم با وارد کردن نام دامنه در یک مرورگر وب یا در برنامه کاربردی و با پردازش‌های میانی، تبدیل به یک نشانی آیپی (IP) شده و مرورگر وب یا برنامه میتواند به کمک نشانی آیپی مقصد، ارتباطات لازم را برقرار کرده و داده‌ها را انتقال دهد.
امروزه درباره اهمیت مالکیت معنوی و حفظ آن در سطوح ملی، منطقه‌ای و بین‌المللی مباحث فراوانی مطرح است و گسترش ارتباطات از طریق شبکه جهانی اینترنت و قابلیت دسترسی سریع به تمامی اطلاعات برخط بر اهمیت حفظ این نوع مالکیت افزوده و براعتبار آن میافزاید.
