پاسارگاد بارگاه نخستین شاهنشاه هخامنشی

با بهره گیری از ادبیات و لحنی یکسره پرخاشگرانه ، موهن و خودپرستانه ، وبا کاربرد داستان پردازی ، اوهام بانی و دروغ سازی، در نگارش آثار خود ، به انکار کامل فرهنگ و تمدن پر بار ایران باستان و تهی انگاشتن آن از هرگونه دستاورد و افتخاری و تخریب چهره شخصیت های تاریخی و علمی ایران پرداخته و باور جهانی موجود درباره پیشینه های غنی فرهنگی و تمدنی ایران را توهمی القا شده از سوی یهودیان و حاصل توطئه های سازمان یافته و درینه می صاحبان
کلیسا و کنیسه قلمداد کرده است» (احمدی، ۱۳۸۴ ص۷و۸)
پیشینه ناصر پورپیرار بسیار مهم است. پیش از آنکه پورپیرار بر علیه تاریخ و تمدن ایرانی قلم بزند زندگی وی را میتوان در نوشته های نور الدین کیانوری دبیر اول حزب توده ایران دنبال کرد، بر اساس کتاب خاطرات کیانوری به نظر می رسد پورپیرار زمانی در حزب توده مسئول انتشارات جزوات و کتاب های این حزب بوده است :
« ناصر بنا کننده ، که پورپیرار امضا میکرد، پس از اخراجش از حزب در سال ۱۳۵۸ به علت خوردن پول حزب و کلاهبرداری از شرکایش در انتشارات (نیل) و بالا کشیدن حق التالیف آقای محمود اعتماد زاده (به آذین) با نام مستعار (نارنیا) به انتشار جزوه هایی علیه حزب و بدگویی به شخص من که دستور اخراجش را داده بودم…..