نام محصول : کتاب فتنه باب

نویسنده : علیقلی میرزا اعتضاد السلطنه

ترجمه : ترجمه عبدالحسین نوائی

کتاب نایاب فتنه باب در حوزه علميه عراق، فردي صوفي مسلك بوده است. به اسم شيخ احمد احصايي كه شاگرد جنجالي وي شخصي به نام سيد كاظم رشتي بوده است. سيد كاظم رشتي، فرقه شيخيه را بنيان نهاد كه يكي از مباني آن، اعتقاد به ركن رابع بود و اين اعتقاد كم كم زمينه ساز مسئله بابيت شد.

سيد كاظم دو شاگرد داشت: يكي حاج محمدكريم خان كرماني كه فرقه شيخيه را بعدها در كرمان رشد و توسعه داد؛ و شاگرد ديگرش علي محمد باب بوده است.

علي محمد باب فرقه بابيت را پايه گذاري كرد. او مسئله ركن رابع را به افراط رساند و مسئله باب بودن خود را مطرح ساخت.

حمايت استعمار و تضعيف روحيه ملي بعد از تركمنچاي، در پيشرفت اوليه كار وي مؤثر بوده است. از آثار او كتابي به نام بيان است.

از خدمات بزرگ اميركبير، به دار آويختن سيد علي محمد باب بود.

فتنه باب از 1260هـ. ق. (در زمان محمدشاه) آغاز شد و در زمان اميركبير به اوج خود رسيد. اميركبير بعد از فتواي علما مبني بر واجب القتل بودن باب، او را اعدام كرد.

در این کتاب به نقد باب و بهاییت پرداخته و ضعف و خرافه پرستی های این فرقه و اشخاص را بصورت منطقی و کاملا درست مورد نقد و بررسی قرار می دهد

سیدعلی محمد باب در سال 1260 هجری آشکار گشت.

وی مردی از تاجرزادگان شیراز بود و پدرش میرزارضای بزاز نام داشت و اعمامش تجارت می‌‌‌کردند و در بدایت حال به تحصیل علوم فارسیه پرداخته از مقدمات عربیت بهره‌‌‌ای نداشت.

وساوس شیطانی و هواجس نفسانی او را بر آن داشت که به‌‌‌خلاف شریعت غراء و ملت بیضا، تن به ریاضت شاقه انداخته از آن ترقی حاصل نماید.

گویند وقتی برای تهذیب و تکمیل نفس در ابوشهر که هوایش بنهایت حرارت و گرمی‌‌‌ست همی توقف داشته بر بامها برمی‌‌‌آمد و در برابر آفتاب با سر برهنه می‌‌‌ایستاد و اوراد مجعوله می‌‌‌خواند و چندان بر این عمل مواظبت نمود که دماغش علیل و مغزش فاسد گشت.

آنگاه به سفر عتبات عالیه رفته همه روزه در محفل تدریس حاجی سیدکاظم رشتی که جانشین شیخ احمد احسائی بوده حاضر می‌‌‌شد.