از جمله مهمترین وظایف زنان در امر مراقبت و پرستاری از اعضای خانواده، خصوصا کودکان، نظارت و کنترل بر چرخهٔ تدارک و تهیه غذاست.
نیروی انسانی کارآ، حاصل تغذیهٔ بهینه در دوران جنینی و کودکی به طور خاص و همچنین درطول سالهای مفید زندگی می باشد. با توجه به مسئولیت پرورش جنین که به حکم خداوند به زنان واگذار شده و همچنین ادامهٔ این مسئولیت الهی که تا دو سال اوّل زندگی کودک در پستانِ مادران نهفته، مراقبت تغذیه ای آغاز زندگی انسان به عهدهٔ زنان می باشد و این یک مسئولیت غیرقابل انکار است.
به حکم سنت، فرهنگ های مختلف جهان از جمله کشورمان ایران و به دلیل ویژگیهای شخصیتی زنان، مراقبت و تأمین سلامت (در ابعاد کلان) اعضای خانواده بعد از دو سالگی نیز، همچنان بر دوش زنان و مادران خانواده می باشد. آگاهی از عوامل تأثیرگذار و چگونگی نقش آنها در امر مراقبت و تأمین سلامت اعضای خانواده، بهترین و مطمئن ترین راه دستیابی به این مهم است. امروزه، آموزش زنان از جملهٔ مهمترین روش های مداخله ای ایجاد بهبود در رشد و توسعه ملت ها شناخته شده است. از آنجا که غذا مهمترین عامل تأمین رشد و سلامت انسان است، هدف این مجموعه ایجاد آگاهی و شناخت لازم به منظور کسب موفقیت در تقاضا و تهیه غذای سالم و مناسب برای اعضای خانواده می باشد.
