وقتی جنگی در می گیرد و یا بلایی نازل می شود، ما به حرکت در می آئیم.
وظیفه ما، بعنوان کارکنان حرفه ای انساندوستانه ، این است که به کمک و حمایت از مردم در دردناکترین لحظات زندگی آنها برخیزیم. لحظاتی که آنها ترسیده اند، گم شده اند، به آینده شان امیدی ندارند وتقریبا تمام مایملکشان را از دست داده اند.
خواه در اندونزی پس از سونامی و یا در جمهوری خلق کنگو در گرماگرم جنگ و درگیری، زندگی زنان، دختران، پسران و مردان معمولی ازهم پاشیده و یا برای همیشه تغییر می یابد. ما آنجا هستیم تا بار غم آنها را، با اطمینان دادن به اینکه نیازمندیهای پایه ای زندگی را دریافت خواهند داشت، سبکتر کنیم. وظیفه ماست که به آنها احترام بگذاریم، کمکشان کنیم تا اعتماد و احساس حیثیتی که غالبا با بحران از بین می رود به آنها بازگردد. بالاتر از همه ما نباید وضعیت آنها را بدتر کرده، برای آنها نگرانی بیشتر تولید کنیم و یا اینکه آنها را در معرض خطرات جدید قرار دهیم.
