نام محصول : کتاب آفرینش وجود و زمان

نویسنده  : توشی‌هیکو ایزوتسو

مترجم : مهدی سررشته داری

کتاب «آفرینش وجود و زمان» نوشته‌ی توشیهیکو ایزوتسو، مجموعه‌ای از مقالاتی معتبر و عمیق است که به فلسفه‌ی عرفانی-اسلامی می‌پردازد. به عبارت دیگر، این کتاب مهم‌ترین مقالات ایزوتسو را که عمدتا به عارفان و فیلسوفان ایرانی می‌پردازد، گرد هم آورده است.

شاخصه‌ی اصلی این مقالات این است که با رویکرد تطبیقی ایزوتسو، متمایز و شاخص گردیده‌اند. در واقع، او تصوف و فلسفه‌ی اسلامی را در کنار دیگر سنت‌های اصلی فلسفی و مذهبی قرار داده و بررسی می‌کند.

به‌طور جزئی‌تر، بینش منحصر به فرد ایزوتسو در فلسفه‌ی تطبیقی، منجر شده است تا تصوف اسلامی را با ودانتا، بودیسم ماهایانا، بودیسم ذن، روانشناسی کهن الگویی و اگزیستانسیالیسم مدرن مقایسه کند. در همین راستا، تسلط او به بیش از 30 زبان او را قادر ساخته است تا تحقیقات دقیقی بر اساس مطالعه‌ی دقیق متون اصلی به زبان‌های فارسی، عربی، چینی، پالی، سانسکریت، یونانی و ژاپنی انجام دهد.
مقالات ارائه‌شده در این کتاب ابعاد مختلف تجربه‌های عرفانی را بررسی می‌کنند.

ایزوتسو پارادوکس نور و ظلمت، مفهوم وحدت وجود و چگونگی شناخت الهی و انسانی را بررسی می‌کند. او به پرسش‌های متافیزیکی و وجودی که در سنت‌های عرفانی محورهای اصلی بحث بوده‌اند، می‌پردازد.

از طرف دیگر، این کتاب به دلیل تحلیل آن از فلسفه‌ی اسلامی قابل‌توجه است.

او در مورد اندیشه‌های متفکران برجسته‌ی اسلامی مانند ابن سینا و عین القضات همدانی و کمک آن‌ها به درک هستی، معرفت و ماهیت واقعیت، بحث می‌کند.

علاوه بر این‌ها، این کتاب ساختارهای عمیق فلسفه‌های ذن بودایی، تائوئیستی و کنفوسیوس را بررسی می‌کند. ایزوتسو مفاهیم این سه نحله را در مورد زمان، متافیزیک، تجربیات عرفانی و غیره مقایسه می‌کند.

این مطالعه‌ی تطبیقی عناصر مشترک و واگرا را در بین این نظام‌های فلسفی برای مخاطبان روشن می‌کند. یکی از موضوعات اصلی کتاب، که نام کتاب نیز به آن مربوط است، رابطه‌ی زمان و وجود است. تحلیل ایزوتسو از زمان در سنت‌های مختلف فلسفی، درک دقیقی از چگونگی درک زمان و پیامدهای آن برای تجربه‌ی انسانی از امر الهی و نامتناهی ارائه می‌دهد.
به طور کلی می‌توان گفت که این کتاب به خوانندگان فرصتی می‌دهد تا از دریچه‌ی سنت‌های مختلف فلسفی و عرفانی با پرسش‌های عمیق هستی‌شناختی درگیر شوند. به عبارت دیگر، کتاب ایزوتسو، گواهی بر غنا و پیچیدگی اندیشه بشری و تلاش مداوم برای درک نظم جاودانه اشیا است.

توشی‌هیکو ایزوتسو (Toshihiko Izutsu)؛ زادهٔ ۴ مهٔ ۱۹۱۴ در توکیو – درگذشتهٔ ۷ ژانویهٔ ۱۹۹۳ در کاماکورا، زبان‌شناس، قرآن‌پژوه، اسلام‌شناس و فیلسوف ژاپنی بود. وی پژوهش‌ها و نوشته‌های بسیاری در فلسفه تطبیقی و بررسی تطبیقی ادیان از خود به یادگار گذاشت.

ایزوتسو در خانواده‌ای ثروتمند چشم به جهان گشود. پدر او بازرگانی سختگیر و پیرو آیین بودایی ذِن بود.

پدر ایزوتسو او را از سن کم وادار به ریاضت‌کشی مطابق آیین ذن می‌کرد. این ریاضت‌کشی باعث شد که ایزوتسو برای فرار از آیین بودایی به بررسی زبان‌های کهن بپردازد و پس از آن با شناخت از ادیان و فلسفه‌های دیگر، دید تازه‌ای به آیین بودایی کند.

توشی‌هیکو ایزوتسو، سی و پنج زبان را فرا گرفت و دست کم به هفده زبان (از جمله عربی، عبری، فارسی، سانسکریت، پالی، روسی، لاتین، یونانی و چینی) تسلّط داشت. توشی‌هیکو ایزوتسو تحصیلات دانشگاهی خود را در رشته اقتصاد آغاز کرد اما علاقه او به زبان و ادبیات باعث شد او دکتری زبان‌شناسی بگیرد.

پس از تکمیل تحصیلات دانشگاهی در ژاپن، مدتی در دانشگاه کیئو در توکیو به تدریس مشغول شد. وی نخست به تدریس متون فلسفه یونان باستان و لاتین و مدتی نیز به تدریس مباحث علم زبان‌شناسی و معنی‌شناسی مشغول بود.
ایزوتسو در اوایل بیست سالگی به زبان عربی علاقمند می‌شود.

او نزد عالِم مسلمانی تاتاری به نام عبدالرّشید ابراهیم به فراگیری زبان عربی و مطالعات اسلامی سنتی پرداخت.

پس از دو سال شاگردی، معرّفی عبدالرشید، ایزوتسو را به «موسی جار اللّه» دیگر عالِم مسلمان برجسته تاتار معرفی کرد تا بر دانش اسلامی و زبان عربی خود بیافزاید.

جار اللّه، به زبان‌های دیگری چون عربی، فارسی، روسی و ترکی تسلّط داشت. جار الله به عراق و ایران سفر کرده و با شیعیان و نیز برخی مجتهدان شیعه آن زمان رابطه داشت. کتاب «الوشيعة في نقد عقائد الشيعة» جار اللّه در نقد تشیع نگاشته شده‌است.