کتاب ‌‫آموزش دستشویی رفتن به کودکان نوشتهٔ مگ زویبک و ترجمهٔ امیر شیروانی است. نشر صابرین این کتاب را روانهٔ بازار کرده است. این اثر به یکی از چالش‌های مهم والدین پرداخته است؛ از پوشک‌گرفتن کودک.

درباره کتاب ‌‫آموزش دستشویی رفتن به کودکان

کتاب ‌‫آموزش دستشویی رفتن به کودکان در بخش اول به شما کمک می‌کند تا مراحل رشد کودک خود را بشناسید و بدانید چگونه وضعیت مزاجی او بر روند آموزش تأثیر می‌گذارد.

در بخش دوم اساس آموزش دستشویی‌رفتن به کودک به‌دقت توضیح داده شده است. روش کشف علائم آمادگی در کودک و مراحل آشناکردن او با لگن و توالت بر اساس کارهای «بِری برازلتون»، پزشک اطفالی است که ۳۰ سال پیش برای اولین‌بار در این مورد مطالعه کرد و نتایج کار خود را به چاپ رساند.

در بخش سوم و چهارم نیز به مشکلات شایع پرداخته شده است؛ علائم اولیهٔ مشکلات شایع و اینکه والدین باید چگونه رفتار کنند تا مشکلات بدتر نشود. باید دانست که پیش‌بینی زودهنگام مشکلات مانع از این نمی‌شود که کودک با موضوع دستشویی‌رفتن به‌سادگی برخورد کند؛ بنابراین برای کمک به والدین در جهت شناخت این مشکلات و اینکه چه وقت باید از پزشک کمک بگیرند، راه‌هایی پیشنهاد شده است.

در بخش بعدی هم نگرانی‌های والدین شاغل و چالش‌های آموزش دستشویی‌رفتن به کودکی که مدت‌زمانی را در مهدکودک به سر می‌برد، مورد بررسی قرار گرفته است. امروزه بسیاری از والدین برای نگهداری از فرزندانشان از کمک دیگران نیز بهره می‌برند و طی آموزش کودک با افرادی چون پرستار بچه، مربیان مهدکودک یا اقوامی سروکار دارند که ممکن است نظرات مختلفی داشته باشند.

روان‌کاوان بسیاری بر این باورند که اگر فرآیند جداکردن پوشک از کودک به‌درستی و با رعایت نکات روان‌شناسانه انجام نشود، کودک از جهت عاطفی و روانی با معضلاتی مواجه می‌شود که تا بزرگسالی او نیز ممکن است همراهش باشد.

خواندن کتاب ‌‫آموزش دستشویی رفتن به کودکان را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم

خواندن این کتاب را به پدرها، مادرها و مربی‌های کودک پیشنهاد می‌کنیم.

بخش‌هایی از کتاب ‌‫آموزش دستشویی رفتن به کودکان

«والدینی که بیرون از خانه کار می‌کنند وقتی به خانه برمی‌گردند کارهای زیادی دارند که باید انجام دهند. اگر قرار باشد شام را حاضر کنند، لباسها را بشویند، اسباب‌بازی کودک را جمع‌وجور کنند و زمان کافی برای در کنار خانواده بودن داشته باشند، اضافه شدن آموزش دستشویی رفتن به کودک موجب افزایش بیش از اندازه کارهای آنها می‌شود.

در واقع، افزایش تعداد خانواده‌هایی که هر دو سرپرست شاغل هستند، باعث شده بیشتر کودکان امروزی نسبت به گذشته دستشویی رفتن را دیرتر بیاموزند.

موضوع این است که والدین هرقدر طی روز کار داشته باشند سرانجام مجبورند قسمتی از وقت خود را به فعالیتهای مربوط به دستشویی رفتن کودک اختصاص دهند. روش آموزش تدریجی، به والدین این امکان را می‌دهد که آموزش را با کمک به کودک برای آشنایی با الگوها و زمانی که همه در خانه حضور دارند شروع کنند.

اگر برنامه‌ای که تنظیم می‌کنید به‌گونه‌ای باشد که کودک بتواند گام بعدی آموزش را پیش‌بینی کند امکان موفقیت او بیشتر خواهد بود.

تنظیم یک برنامه صبحگاهی به شما کمک می‌کند کارهایی را که باید صبحها قبل از خروج از خانه و عصرها که به خانه برمی‌گردید انجام شود با کودک مرور کنید. بیشتر والدین متوجه شده‌اند انجام فعالیتها طبق برنامه بحث و جدل کمتری راه می‌اندازد و خانواده در کنار هم احساس خوشحالی وآرامش می‌کنند.

سعی کنید صبحها حتی اگر شده برای مدتی کوتاه کودک را نوازش کنید. بیشتر کودکان دوست دارند در بستر در آغوش والدین بمانند.

اکثر آنها از این کار لذت می‌برند.

در این هنگام می‌توانید با کودک در مورد کارهای روزانه صحبت کنید: اینکه چه کارهایی باید انجام دهد، با چه کسی باید بازی کند و سایر فعالیتهای خاص. اگر ابتدای روز به کودک توجه نکنید وقتی می‌خواهید از خانه خارج شوید باید با او مشاجره کنید.

بعضی از والدین پی برده‌اند که باید صبحها زودتر از خواب بیدار شوند تا با آرامش بیشتر با کودک صحبت کنند.»