نام محصول : کتاب امید در تاریکی

تاریخ های ناگفته احتمالات بی کران

نویسنده : ربه کا سولنیت

مترجم : نرگس حسن لی

کتاب امید در تاریکی کتابی قدرتمند و تاثیر گذار نوشته ی ربکا سولنیت است.

امید او در تاریکی برای مقابله با ناامیدی رادیکالها در لحظه ای که آنها در اوج قدرت دولت بوش تنها بر ضررهای خود متمرکز شده بودند و به پیروزی های پشت سرشان پشت کرده بودند نوشته شده است  و تغییرات غیر قابل تصوری که به زودی در راه خواهند بود.

در این کتاب ، او یک امید بنیادی را مطرح می کند که به عنوان تعهدی است برای انجام کنش در جهانی که آینده آن نامشخص و غیرقابل درک است.

سولنیت با بهره گیری از دهه ها فعالیت خود و خوانش گسترده ای از تاریخ زیست محیطی ، فرهنگی و سیاسی ، استدلال می کند که رادیکال ها از تاریخی طولانی و فراموش شده از پیروزی های تحول آفرین در پشت سر خود دارند ، و پیامدهای مثبت اقدامات ما همیشه بلافاصله دیده نمی شود ، یا حتی ممکن است قابل اندازه گیری نباشد.

او بیان می کند که علت این بدبینی و ناامیدی به اعتماد بیجا نسبت به آنچه قرار است بعد اتفاق بیفتد است.

اکنون ، او در مقدمه ی کتابش چگونگی پیدایش آن را توضیح می دهد، یک علامت فرعی جدید که به ما کمک می کند چگونه در دنیای غم انگیز خود امیدوار باشیم و عمل کنیم..
نویسنده ، مورخ و فعال ، ربکا سولنیت، نویسنده هجده کتاب در مورد فمینیسم ، تاریخ غربی و بومی ، قدرت مردمی ، تحولات اجتماعی و شورش ، سرگردانی ، راه رفتن ، امید و فاجعه است. است .
امید در تاریکی از امید به تغییر آن هم در سطح جهانی حرف می زند و به خوانندگان کمک می کند دید درستی در مورد تغییرات اجتماعی و سیاسی جامعه ی خود داشته باشند.

بخشی از کتاب امید در تاریکی

«این کتاب در دفاع از چیزی نوشته شد؛ برای شهامت دادن به کنش‌گرانی که در بخشی از رویاها و ارزش‌های من سهیم‌اند. ما همگی به نحوی کنش‌گر هستیم، چون اعمال ما (و بی‌عملی‌های ما) تاثیر دارند. و کتاب علیه چیزی هم نوشته شد؛ ذهنیت سرخورده و بی‌اعتنایی که زیاده از حد شایع است.

ما طوری از سیاست حرف می‌زنیم انگار سیاست یک عمل کاملاً عقلانی در دنیای قباله‌ها و قدرت‌ها است، دیدگاه ما به دنیا و نحوهٔ عمل ما درون آن ریشه در هویت‌ها و عواطف دارد.

به بیان دیگر یک زندگی درونی در سیاست وجود دارد و من می‌خواستم به آن‌جا برسم و بذری بکارم.

از ۲۰۰۳ به این سو روانهٔ جاده‌ها شدم و از امید، تغییر، جنبش‌های جامعهٔ مدنی و قدرت روایت‌ها حرف زدم.

با استقبال پرشور مردمی که خود مستقلاً به نسخه‌های خاص خودشان از ایده‌هایی که می‌گفتم رسیده بودند و مردمی که خواستار شهامت یافتن یا دیدگاه‌های بدیل بودند مواجه شدم.

گاهی با تلخی، سرخوردگی و گاهی خشم هم روبرو می‌شدم.

نخست برایم عجیب بود که حرف زدن از امید بعضی افراد را عصبانی می‌کند.

برخی فکر می‌کردند نگهبان دانشی هستند که اگر مراقبش نباشند از دست می‌رود، دانشی راجع به بی‌عدالتی‌ها و خطاها و جراحت‌ها، و این را داستان‌هایی می‌دانستند که باید گفته شود.

من درک متفاوتی داشتم، این که ما به داستانی نیاز داریم که بر ویرانی زشت آن بیرون سرپوش نگذارد و در عین حال طوری جلوه ندهد که انگار آن ویرانی تنها واقعیت موجود است.

رسانه‌های جریان اصلی چیز زیادی راجع به بنیان نمور نهادهای ما و ویرانی‌ای که به بار می‌آورد نمی‌گویند، اما دربارهٔ شورش‌های مردمی، پیروزی‌های توده یا بدیل‌های زیبا هم چیزی نمی‌گویند.

هر دو مهم است؛ چون به اولی به خوبی پرداخته‌اند من دومی را به عنوان مسیر خود انتخاب کردم.

ناامیدان عمیقاً به ناامیدی خود وابسته بودند، آن‌قدر که برنامهٔ خودم را دزدیدن خرس عروسکی ناامیدی از بازوان عاشق چپ‌گرایی نامیده بودم.

چه چیزی باعث بروز این جنبهٔ خاص در چپ‌گرایی شد؟

یک دلیل این بود که بار مسئولیت را از شانه‌هایشان برمی‌داشت.

اگر جهان فارغ از هر چیزی به کلی محکوم به شکست باشد، لازم نیست شما کار زیادی در واکنش به آن انجام بدهید.

اگر همین حالا هم احساس راحتی و ایمنی می‌کنید می‌توانید تلخ‌کام و کرخت روی مبل بمانید.

خیره‌کننده بود که مردمی با بیش‌ترین خطرِ از دست دادن امیدوارترین بودند و کسانی که فعال بودند اغلب امیدوار بودند، هرچند شاید ممکن بود برعکس باشد؛ برخی از کسانی که امیدوارند فعالیت می‌کنند. بااین‌حال گسترهٔ امیدواری فراتر می‌رفت و می‌شد امید را در گوشه‌های حیرت‌آوری پیدا کرد.»

ربکا سولنیت (زاده ۱۹۶۱) نویسنده آمریکایی است.

او درباره موضوعات مختلفی از جمله فمینیسم، محیط زیست، سیاست، مکان و هنر نوشته است.او در سال 1961 در بریجپورت، کانکتیکات، از پدری یهودی و مادری کاتولیک ایرلندی به دنیا آمد.

در سال 1966، خانواده او به نواتو، کالیفرنیا نقل مکان کردند، جایی که او بزرگ شد.

او دبیرستان را به‌کلی رها کرد و در یک دبیرستان جایگزین در سیستم مدرسه دولتی ثبت‌نام وتا کلاس دهم در آنجا بود پس از آن در کالج راهنمایی ثبت نام کرد. وقتی 17 ساله بود برای تحصیل به پاریس رفت.

او به کالیفرنیا بازگشت تا تحصیلات دانشگاهی خود را در دانشگاه ایالتی سانفرانسیسکو به پایان برساند.

او سپس در سال 1984 مدرک کارشناسی ارشد روزنامه نگاری را از دانشگاه کالیفرنیا، برکلی دریافت کرد و از سال 1988 یک نویسنده مستقل است.