نام محصول :  کتاب بازی های محلی ایران

نویسنده :  محمد پروین گنابادی

فولکلور هر قوم که عبارت از بازی‌ها و قصه‌ها و افسانه‌ها و آهنگ‌های موسیقی و ترانه‌ها و لغات و امثال و کنایات محلی آنان می‌باشد، در شناسایی احوال روحی و طرز تمدن آنها اهمیت بسزایی دارد و به همین سبب ملت‌های زنده در گردآوری کلیه این مظاهر عقلی و فکری نیاکان خود سعی بلیغ مبذول می‌دارند.

در این کتاب ۶۳ بازی از بازی‌های محلی ایران گردآوری شده است که برخی از آنها از روی نسخه ناقصی است که مربوط به تاریخ شوشتر می‌باشد.

بازی برای طفل نقش حیاتی دارد، کودک آنچنان به آن علاقه مند است که حتی پس از کارهای طولانی و خسته کننده به آن پناه می برد و خستگی خود را با خستگی ها ی ناشی از آن رفع و جبران می کند.

بازی موجبی برای پرورش روح و سببی برای سرور و انبساط خاطر کودکان است ، در سایه ی آن صفات اخلاقی و اجتماعی فراوانی را می توان به او آموخت نیز می توان روح همکاری ، دوستی ، صمیمیت ، فرماندهی و انضباط را در او پدید آورد.

در ضمن بازی می توان به کودک درس اخلاق داد ضوابط و مقررات را به او تفهیم کرد ، قواعد و راه و رسم زندگی را به او آموخت و از او عملاً خواست که رعایت حال جمع را کرده و اصول و ضوابط مورد قبول جامعه را پذیرا گردد.

کودک در ضمن بازی در می یابد که برای موفقیت نمی تواند تکروی کند ، اگر بخواهد در کار و زندگی خود موفق باشد لازم است فعالیت خود را در جهت درخواست دیگران صرفنظر کند و در طریق ایجاد وضع مطلوب باشد.

بازی در گروه باعث پرورش وجدان فردی است که در زندگی کودک نقش عمده ای بازی می کند ، حدود آزادی او را مشخص می نماید ، راههایی که برای ادامه ی حیات باید برگزیند برای او معین می نماید.
و به طور خلاصه از راه بازی می توان ضوابط و مقرراتی به کودک آموخت ، ناسازگاری های او را می توان اصلاح کرد ، نابسامانی های او را سر و سامان داده و به راه عقل و اندیشه و پذیرش انضباط انداخت.

بازیهای محلی از دیدگاه مردمشناسی و جامعه شناسی و همچنین دیدگاه میراث فرهنگی اهمیتی بسزا دارند. حتی تشابه بسیاری از بازیها با بازیهای اقوام همسایه می تواند نشانگر ارتباطات پیوسته و دیرپای مردمی باشد.

چگونه این بازیها بوجود آمدند؟

بی تردید نیاز آنان به تحرک و هیجان در این میان نقش مهمی را ایفا می کند.

انسانها در طول تاریخ این بازیها را آفریده و گسترش داده اند.

آذربایجان نیز مانند جاهای دنیا صاحب گنجینه ای از بازیهای محلی است.

این بازی ها توانسته اند تا زمان ما هیجان، تحرک و نشاط را در وجود اجرا کنندگانشان بیافرینند.

محمد پروین گنابادی از ۱۵ سالگی برای ادامه تحصیل به مشهد رفت و وارد مدرسه فاضل خان شد.

مدتی بعد در زمره شاگردان برجسته ادیب نیشابوری درآمد و با اشارت وی تخلص «پروین» را برگزید و بعدها با توجه به علاقه‌ای که به زادگاهش داشت «گنابادی» را نیز بدان افزود. وی مردی بود سختکوش، دوستدار ایران و زبان و ادبیات فارسی، و بدین منظور از دو طریق فعالیت می‌کرد:

کار سیاسی و کار آموزشی.

فعالیت‌های سیاسی وی در حزب توده ایران سبب آن شد که در ۱۳۲۲ از طرف مردم سبزوار به مجلس شورای ملی فرستاده شود.

در مجلس شورای ملی عضو فراکسیون توده بود. کارهای آموزشی وی در سطوح مختلف از دبستان شروع و به تدریس در دانشگاه تهران خاتمه یافت.

در تنظیم لغت نامه دهخدا بسیار فعال بود و بسیاری از سرفصلهای این لغت‌نامه را نوشت و بسیاری دیگر را اصلاح نمود.