نام محصول : کتاب خطی بحر الانساب
نویسنده : سید مرتضی علمالهدی رازی تهرانی
سید مرتضی علمالهدی رازی تهرانی از علمای شیعه در قرن ۵ هجری است.
وی در سده ششم هجری درگذشت و در کنار حرم شاه عبدالعظیم دفن گردید.
سید صفی الدین ابوتراب مرتضی بن رازی داعی بن قاسم حسنی رازی یا سید مرتضی بن داعی حسنی (یا حسینی) ملقّب به «صفی الدین» و «علمالهدی» (پرچم هدایت) یا علم الهدی تهرانی، از علمای بزرگ شیعه در قرن ۵ و ۶ هجری قمری است.
شیخ الاسلام «احمد ابن ابوالحسن جامی نامقی ترشیزی» معروف به شیخ احمد جام (زاده ۴۴۰ – درگذشته ۵۳۶ هجری قمری) ملقب به «ابونصر احمد ژندهپیل» یا بهطور خلاصه «ژندهپیل» از عارفان، صوفیان و شاعران قرن ششم و دوره سلجوقی بود.
زادگاه وی روستای نامق از توابع شهرستان کوهسرخ بوده و مدفن وی در تربت جام میباشد.
اگر چه عمر او تا ۲۲سالگی به بطالت و میخوارگی گذشت ولی در همین دوران بود که توبه کرد و دوازده سال در کوههای نامق کنج عزلت گزید. پس از آن به خطهٔ جام رفت و در کوه بزد ریاضت کشید و مسجد نور را که هنوز هم بنای آن همانجاست بنا نهاد.
وی به مدت شش سال در آنجا به هدایت و راهنمایی مردم میپرداخت. سرانجام پس از هجده سال و در ۴۰سالگی برای ارشاد مردم به میان آنان آمد.
وی در زندگی خود سفرهای بسیاری کرد و به نیشابور، هرات، بوزجان، مرو، باخرز و بسطام مسافرت کرد و با بعضی از مشایخ خراسان نیز آشنایی پیداکرد.
در معدآباد جام خانقاهی برپاکرد و به تألیف کتاب و تربیت مریدان پرداخت.
در مدت کوتاهی آوازهٔ او بلند شد و مورد توجه امرا و حاکمین قرار گرفت.
سلطان سنجر که اوصاف او را شنیده بود، برای دیدن او به قریهٔ معدآباد آمد و از مریدان وی گشت.
طول عمر وی را بیشتر مراجع ۹۵ سال و بعضی ۹۶ سال ذکر کردهاند.
در سالهای پایان زندگی به سفر حج رفت و در دهم محرم سال ۵۳۶ قمری درگذشت.
آرامگاه وی که به مزار شیخ جام معروف است امروزه نیز زیارتگاه مریدان و دوستداران وی است.
