خاطرات شیخ ابراهیم زنجانی به اهتمام غلامحسین میرزاصالح
کتاب سرگذشت زندگی من، خاطرات شیخ ابراهیم زنجانی است که به اهتمام غلامحسین میرزاصالح گردآوری و منتشر شده است. شیخ ابراهیم زنجانی ایلخانی (مرداد ۱۲۳۵ سرخه دیزج سلطانیه زنجان – آذر ۱۳۱۳) از روحانیون نوگرای دوره قاجار، رهبر مشروطه خواهان زنجان و نخستین نماینده این شهر در مجلس شورای ملی و از پایه گذاران آموزش و پرورش نوین در زنجان بود. شیخ ابراهیم زنجانی قاضی دادگاهی بود که حکم به اعدام شیخ فضل الله نوری داد. او عضو علنی لژ بیداری در دوران انقلاب مشروطه ایران بود.
ابراهیم زنجانی در صدر نهضت مشروطه با دو شخصیت برجسته مذهبی دوران خود بیشترین چالش را در عرصه سیاسی و فرهنگی داشت: حاج شیخ فضل الله نوری و آخوند ملا قربانعلی زنجانی. البته او در این زمینه نبود در همان سطح با اولی یا سابق نه در تهران و نه در زنجان. با این حال او یکی از اعضای فعال و تأثیرگذار یک گروه بود که با این دو مقام شجاع مذهبی جنگید.
شیخ ابراهیم زنجانی ایلخانی یک فرد لیبرال ، روشنفکر و عمومی از اقامتگاه بیداری در طول انقلاب مشروطه ایران بود.
وی در سن ۶ سالگی به نجف رفت و به مدت ۵ سال فضل استادان نجف همچون آخوند کاظم خراسانی، شیخ محمد لاهیجی و حاجی میرزا خلیل را دریافت کرد. به محض بازگشت به زنجان، او به تدریج با علوم جدید آشنا شد و به دلیل سخنان آزادی خود قبل از مشروطه به سایر دانشمندان حسادت ورزید. وی پس از پیروزی قانون اساسی، هواداران زیادی را به دست آورد و به عنوان اولین مجلس مشروطه زنجان، در دوره دوم تبریز و در دوره سوم و چهارم زنجان به عنوان نماینده مجلس شورای ملی انتخاب شد. وی با مهدی خان غفاری کاشانی در زنجان همکاری داشت.
شیخ ابراهیم زنجانی خود نام کتاب خاطرات خود را «سرگذشت زندگانی من» می‌نامید. کتاب خاطرات شیخ ابراهیم زنجانی pdf در ۶ فصل تدوین شده که عناوین آن به ترتیب عبارتند از فصل اول «سرگذشت زندگانی من شیخ ابراهیم زنجانی از سال ۱۲۹۷ هجری قمری بیست و پنجمین سال عمر»، فصل دوم «دوره پنجم زندگانی از سنه ۱۳۰۵ تا سنه ۱۳۱۲ سی و سه سالگی عمر من و حس محبت خانواده و اولاد»، فصل سوم «قسمت ششم عمر یعنی هشت سال از سنه ۱۳۱۲ هجری قمری تا سال ۱۳۲۰ تکاثر در اموال و اولاد»، فصل چهارم «قسمت هفتم عمر من از سنه ۱۳۲۰ قمری تا ۱۳۲۸ یعنی از چهل و هشتم عمر تا پنجاه و ششم تکاثر در اموال و اولاد»، فصل پنجم «مختصری از اساس تاریخ جهان» و فصل ششم «اندکی از تاریخ ایران».
