پسر حاجی باباجان نام اثری طنز از طنزپرداز معروف ایران، ایرج پزشکزاد است که در تابستان سال ۱۳۸۷ خورشیدی توسط انتشارات پژوهه چاپ شده است. کتاب به صورت نمایش‌نامه بوده و در سه پرده و دو میان پرده به رشتهٔ تألیف درآمده است.
پسر حاجی باباجان، مانند دیگر کتاب‌های ایرج پزشکزاد بسیار ساده و روان نوشته شده است. شخصیت پردازی مناسب و بیان کامل واکنش‌های نسبت به وقایعی که اتفاق می‌افتد درست و مناسب بیان شده است. گرچه سال‌ها از نگارش اثر معروف دایی جان ناپلئون کتاب و سریالی با همین عنوان به نام دایی‌جان ناپلئون (مجموعه تلویزیونی) گذشته است اما در طول متن بارها و بارها می‌توان رنگ و بوی آن را در این کتاب نیز مشاهده کرد. حتی می‌توان به نوعی مشابه سازی نیز اشاره نمود.
جعفر مانند سعید نقطه آغازی و پایانی داستان و عاشق سینه‌چاک مینو است.
سیروس مانند اسدالله میرزا مردی اهل معاشرت با زن هاست که طبع شعری دارد و نقش محوری داستان را به دوش می‌کشد.
حاج میرزاعلی آقا مانند دایی جان مرد سن و سال داری است که غالب شوخی‌ها با دست اندازی او و عقایدش به پیش می‌رود.
مینو نیز مانند اختر یا زن شیرعلی با دلفریبی داستان را به پیش می‌برد و چشم نوازی می‌کند.