نام محصول : کتاب واهمه های بی نام و نشان
نویسنده : غلامحسین ساعدی
کتاب واهمه های بی نام و نشان اثر غلامحسین ساعدی از آن دست کتاب هایی است که شما را حسابی مشغول خود میکند. این کتاب شامل شش داستان کوتاه است که در سال ۱۳۷۹ توسط انتشارات ماه ریز منتشر شده است.
این کتاب شامل داستان هایی با مضامین مختلفی است که به صورت کوتاه و شیرین نوشته شده‌اند.
اگر به دنبال یک کتاب جذاب و خواندنی هستید، “واهمه های بی نام و نشان” را به شما پیشنهاد می‌کنم…
کتاب واهمه های بی نام و نشان اثر غلامحسین ساعدی
کتاب واهمه های بی نام و نشان نوشته غلامحسین ساعدی، شامل شش داستان کوتاه به نام‌های دو برادر، سعادت‌نامه، گدا، خاکسترنشین‌ها، تب و آرامش در حضور دیگران می‌شود. هر یک از این داستان‌ها به مضامین مختلفی می‌پردازند.
به عنوان مثال، داستان “گدا” درباره یک فرد بی‌خانمان است که در خیابان زندگی میکند و داستان “سعادت‌نامه” درباره یک فرد است که به دلیل پیدا کردن چندین پول نقد، از زندگی خود احساس رضایت دارد…
درباره نویسنده واهمه های بی نام و نشان
غلامحسین ساعدی معروف به گوهرمراد ۱۳۱۴ در تبریز متولد شد. اوکه خود ترک آذری بود و به زبان مادری خویش نیز بسیار علاقمند بود، درباره زبان فارسی و جایگاهش در ایجاد همبستگی و نقشِ آن در وحدت ملی ایرانیان، طی مصاحبه‌ای با رادیو بی‌بی‌سی چنین گفت: «زبان فارسی، ستونِ فقرات یک ملت عظیم است.
من می‌خواهم بارش بیاورم. هرچه که از بین برود، این زبان باید بماند.»
ساعدی کار خود را با روزنامه‌نگاری آغاز کرد. در نوجوانی به طور هم‌زمان در ۳ روزنامه فریاد، صعود و جوانان آذربایجان مطلب می‌نوشت. اولین بار در ارتباط با همین نوشته‌ها و چند ماه بعد از کودتای ۲۸ مرداد دستگیر شد. این دستگیری ها در زندگی او تا زمانی که در ایران بود، تکرار شد.
وی تحصیلات خود را با درجه دکترای پزشکی، گرایش روان‌پزشکی در تهران به پایان رساند.
مطبش در خیایان دلگشا در تهران قرار داشت و او بیشتر اوقات بدون گرفتن حق ویزیت بیماران را معاینه می کرد.
ساعدی با چوب بدست های ورزیل، بهترین بابای دنیا، تک نگاری اهل هوا، پنج نمایشنامه از انقلاب مشروطیت، پرواربندان، آی با کلاه آی بی کلاه، و چندین نمایشنامه دیگری که نوشت، وارد دنیای تئاتر ایران شد.
ساعدی به همراه بیضایی، رادی و نصیریان پیش زمینه تاتر را در ایران بنیان نهادند. نمایشنامه‌های او هنوز هم از بهترین نمایشنامه هایی هستند که از لحاظ ساختار و گفت و گو به فارسی نوشته شده‌اند.
او به همراه بهرام بیضایی، بهمن فرسی، عباس جوانمرد، بیژن مفید، آربی اوانسیان، عباس نعلبندیان، اکبر رادی، اسماعیل خلج و … تئاتر ایران را در سال های ۴۰-۵۰ دگرگون کرد. در همین دهه بود که او گاهنامه “الفبا” را با تنی چند منتشر کرد.
همچنین او با همکاری شاملو مجله ایرانشهر را در خارج از ایران منتشر می کردند.
سال۱۳۵۷ ساعدی مجبور به ترک ایران و اقامت در فرانسه شد.
نمایشنامه اتللو در سرزمین عجایب در این روزهای دوری از وطن نوشه شد. عمده فعالیت های ساعدی در حوزه نمایشنامه نویسی بود. با اقتباس از آثار او برخی از بهترین فیلم های بلند سینمای ایران ساخته شده است. فیلم هایی مانند “گاو” و “دایره مینا” ساخته مهرجویی و “آرامش در حضور دیگران” ساخته ناصر تقوایی.
وی در روز شنبه ۲ آذر ۱۳۶۴ در پاریس درگذشت و در گورستان پرلاشز در کنار صادق هدایت به خاک سپرده‌شد.
